Είναι ένα από τα βασικά αξιώματα στην πολιτική: με την πάροδο του χρόνου, οποιαδήποτε κυβέρνηση και οποιοσδήποτε πρωθυπουργός, παύουν να γοητεύουν. Είτε επειδή στραβοπατούν, είτε λόγω λαθών και παραλείψεων, είτε ακόμη και λόγω πλήξης των πολιτών, οι μακρόβιες κυβερνήσεις γίνονται θύματα της όποιας επιτυχίας τους, αδυνατούν να καλλιεργήσουν νέες προσδοκίες και - σε μία δημοκρατικά υγιή συνθήκη - νικώνται κάποια στιγμή από μία φαινομενικά αξιόπιστη και πιο "φρέσκια" αντιπολίτευση. Επειτα ανοίγει ο κύκλος φθοράς και της επόμενης κυβέρνησης και η ζωή συνεχίζεται. Με αυτά ως δεδομένα, η λεγόμενη "ελληνική ιδιαιτερότητα" των τελευταίων ετών δεν θα έπρεπε να εκπλήσσει. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η ΝΔ εξελέγησαν το 2019 δίχως υψηλές προσδοκίες, ήταν όμως αυτό μία απολύτως λογική και αναμενόμενη κατάληξη της περιόδου που προηγήθηκε. Το πολιτικό σύστημα της μεταδικτατορικής εποχής σχεδόν κατέρρευσε την περίοδο 2010-2019, το ΠΑΣΟΚ ως ένας από...