Η συζήτηση για την παρακμή της πρωτοτυπίας στη σύγχρονη κουλτούρα δεν είναι καινούρια· στην πραγματικότητα, επαναφέρει μια διάκριση που διατυπώθηκε ήδη στη γερμανική σκέψη ανάμεσα σε Kultur και Zivilisation - δύο όρους που μεταφράζονται ως "πολιτισμός", αλλά με διαφορετική έμφαση. Ο πρώτος νοούνταν ως εσωτερική, πνευματική δημιουργία - τέχνη, αξίες, ηθικό βάθος, συλλογική συνείδηση. Ο δεύτερος αφορούσε την εξωτερική, τεχνική και θεσμική πρόοδο: οργάνωση, τεχνολογία, εκσυγχρονισμό. Σήμερα, η κριτική ότι ο αλγόριθμος, η παραγωγή περιεχομένου και η αγορά έχουν υποκαταστήσει τη δημιουργική τόλμη μοιάζει να επαναφέρει αυτό το δίπολο: παράγουμε περισσότερη Zivilisation (σειρές, τραγούδια, δεδομένα), αλλά ίσως λιγότερη Kultur, με την έννοια της ουσιαστικής πνευματικής και αισθητικής καινοτομίας. Σε μια εποχή όπου η μουσική παράγεται χωρίς όργανα, οι στίχοι σπανίως έχουν νόημα και το Χόλιγουντ επενδύει κυρίως σε σίκουελ, reboots και...