Το Θιβέτ, άγνωστο, μακρινό, αχανές, αραιοκατοικημένο, πνευματικό, έως και πρόσφατα άβατο, αντιπροσωπεύει ακόμα για πολλούς ένα βασίλειο πνευματικής αταραξίας και επουράνιας αρμονίας. Από τους αρχαίους χρόνους, τα ανεμοδαρμένα ερημικά του υψίπεδα και οι ψηλές βουνοκορφές εθεωρούντο επικράτεια των σοφών και των μάγων. Ακόμα και σήμερα γοητεύει τη Δύση, εφόσον του αποδόθηκε, τουλάχιστον τους τελευταίους αιώνες, ερήμην του, όλη εκείνη η πνευματικότητα που απουσιάζει από μια καταναλωτική κοινωνία. Η διαφθορά και η περιπλοκότητα της Δύσης ενάντια στην πνευματικότητα και την απλότητα του Θιβέτ. Νομάδες, μοναχοί, ασκητές, δραπέτες βίαιων πολιτικών καθεστώτων, ταξιδιώτες του χθες και του σήμερα συνθέτουν τους "πλάνητες" αυτών των ερημότοπων. Οι τόποι μερικές φορές μιλούν και μερικές φορές σωπαίνουν. Αυτός εδώ ο τόπος φαίνεται να είναι κλειστός στον εαυτό του, βουβός. Σ' αυτόν τον τόπο, ο χρόνος και ο χώρος ερμηνεύονται διαφορετικά...