Αντί να προχωρήσουμε σε πράξεις, παράγουμε εντυπώσεις Του Χρίστου Παπαμιχαήλ Αντιδημάρχου Γερμασόγειας Οι φλόγες που έπνιξαν τα βουνά της Λεμεσού δεν έκαψαν μόνο δέντρα και περιουσίες. Έκαψαν και ζωές. Και μαζί με τις ζωές, κάηκε ξανά - όπως τόσες φορές στο παρελθόν - η ελπίδα ότι αυτός ο τόπος μπορεί να λειτουργήσει σοβαρά, οργανωμένα και υπεύθυνα. Κάθε φορά μετά από μια τραγωδία, αναπαράγεται το ίδιο μοτίβο: όλοι στη σέντρα, όλοι να λένε "εγώ δεν φταίω", όλοι να σπεύδουν να διασωθούν επικοινωνιακά. Αλλά στο τιμόνι, κανείς. Από την πρώτη μέρα, το ζητούμενο έπρεπε να είναι ένα: διάβασμα των εκθέσεων, αντικειμενική αξιολόγηση, γενναίες αποφάσεις και άμεσες τομές. Αντί αυτού, είδαμε ένα γνωστό έργο: οι υπηρεσίες αλληλοκατηγορούνται, τα υπουργεία σιωπούν, και κάπου στο βάθος φημολογείται ότι θα φέρουμε και εμπειρογνώμονες από την Αμερική - λες και το κυπριακό κράτος δεν έχει ούτε την ικανότητα ούτε τη βούληση να διαβάσει τις δικές του...