Ο Ορέστης Χαλκιάς που πρωταγωνιστεί στην Επίδαυρο στην παράσταση ''Οιδίπους: Η ιστορία μιας μεταμόρφωσης: από το σκοτάδι στο φως'', μίλησε στο Madame Figaro την επιλογή του να γίνει ηθοποιός - που ουσιαστικά ήταν μονόδρομος- για την παιδική του ηλικία, αλλά και όσα έχει καταφέρει στην επαγγελματική του διαδρομή, ενώ αναφέρθηκε και στις δύσκολες στιγμές της πορείας αυτής. Όταν αναπολείς την παιδική σου ηλικία στην Πυλαία, τι είναι αυτό που διαπιστώνεις ότι σου λείπει περισσότερο σήμερα; Η ανεμελιά. Κάθε Σάββατο έπαιρνα την μπάλα και πήγαινα να παίξω ποδόσφαιρο με τους συμμαθητές και τους φίλους μου. Παίζαμε η μια γειτονιά εναντίον της άλλης και ξεχνιόμασταν, ακούραστοι και χαρούμενοι όλη μέρα. Τα πάντα ήταν ένα παιχνίδι. Και στο σχολείο; Δεν μπορώ να πω ότι λάτρευα το σχολείο, γενικά το θεωρούσα πάντα λίγο μια μικρή φυλακή. Ξεκάθαρα έμαθα πολύ περισσότερα τόσο για τον κόσμο όσο και για τον ίδιο μου τον εαυτό στη θεατρική ομάδα όπου...