Ορφέα, μεγάλωσες στο κέντρο της Αθήνας, με δύο γονείς ηθοποιούς, τον Ντίνο Αυγουστίδη και τη Μαρία Τζομπανάκη. Πώς ήταν τα παιδικά σου χρόνια; Αυτή ήταν η δική μου πραγματικότητα, δεν έχει καταγραφεί ως κάτι ξεχωριστό, απλά στη θέση του "γραφείου" ήταν το "θέατρο". Όπως και ο δικός μου γιος βλέπει ότι ο μπαμπάς φεύγει για να πάει στη δουλειά και το αντιλαμβάνεται ως κάτι εντελώς νορμάλ, γιατί έτσι είναι. Θυμάμαι να πηγαίνω στα γυρίσματα στο Rixter Music όπου έπαιζαν και οι δύο ή με τη μητέρα μου στο "Και οι παντρεμένοι έχουν ψυχή". Ήταν φρικτή συνθήκη για μένα, τους έλεγα "σας παρακαλώ, μη με πάρετε στο γύρισμα" γιατί δεν άντεχα την ατελείωτη αναμονή. Ενώ στο θέατρο ήθελα πολύ να είμαι στις κουίντες. Όταν ο πατέρας μου έπαιζε στην παράσταση του Εθνικού Θεάτρου "Βίρα τις άγκυρες", ήμουν πιο μεγάλος και ξεπόρτιζα μόνος μου. Αυτή την παράσταση την είχα δει πάνω από εκατό φορές, από κάθε σημείο του Rex. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στον Λόφο...