Οταν οι δημοσκοπήσεις, οι έρευνες, οι κάθε είδους μετρήσεις δεν είχαν ακόμη την πρωτοκαθεδρία στη δημόσια ζωή και η Δικαιοσύνη διέθετε διαφορετικά χαρακτηριστικά από τα σημερινά, υψηλό κύρος αν μη τι άλλο, κυκλοφορούσαν ιστορίες ενισχυτικές του θεσμού, φήμες, ανέκδοτα, πληροφορίες, που αποκτούσαν την εμβέλεια μύθου. Ισως η πιο ωραία από αυτές ήθελε στα τέλη της δεκαετίας του '20, με τον Ελευθέριο Βενιζέλο να ζητεί από τον Αντώνιο Ζηλήμονα, πρόεδρο του Αρείου Πάγου (επί 11 συναπτά έτη) και προσωπικό φίλο του, να τον επισκεφθεί στο πρωθυπουργικό γραφείο. Ο Ζηλήμων αρνήθηκε: "Πείτε, παρακαλώ, στον κύριο Πρωθυπουργό ότι ο Πρόεδρος του Αρείου Πάγου, από της ογδόης πρωινής μέχρι της τρίτης απογευματινής, βρίσκεται στο γραφείο του εργαζόμενος. Θα θεωρήσει μεγάλη τιμή του αν ο Πρωθυπουργός τον επισκεφθεί". Η απόσταση που χωρίζει αυτό το χθες από το σήμερα προκαλεί καίρια ερωτήματα, συμπυκνωμένα στο εξής ένα: ποιος είναι, εν τέλει, ο καλός...