"Πέρασα από το δίλημμα του αν η μητέρα μου θα έπρεπε να πάει σε μια μονάδα φροντίδας ή να μείνω σπίτι και να τη φροντίζω εγώ. Αποφάσισα ότι δε μπορώ να τη στείλω σε μια μονάδα, και θα είμαι δίπλα της όσο καιρό χρειαστεί". "Η περιπέτεια της μητέρας μου ξεκίνησε με αλτσχάιμερ. Πριν από αυτό, ανακαλύψαμε ότι η γυναίκα είχε και νευρική ανορεξία και ιδιαίτερα τους τελευταίους μήνες έλεγε, "ωχ, το μαρτύριο του φαγητού". Δεν ήθελε να φάει καθόλου. Μεταχειριζόμουν με γλυκό και αυστηρό τρόπο τα πάντα, γιατί έπρεπε να φάει γιατί έπαιρνε πάρα πολλά φάρμακα, έκανε εισπνοές τρεις φορές τη μέρα. Έπρεπε να φάει.