Περασμένα μεγαλεία. Άλλες εποχές, όχι μακρινές, τα πρωϊνάδικα θα είχαν στήσει από τα αξημέρωτα στο χώρο του συνεδρίου - κάποιοι θα τον περίμεναν να φύγει από το σπίτι, γιατί όχι - και οι κάμερες θα ήταν "κρεμασμένες" στους ώμους του. Ο επιχειρηματίας από την Αμερική, συγγραφέας και πρόεδρος του Κινήματος Δημοκρατίας αλλιώς το είχε φανταστεί το πρώτο συνέδριο του κόμματός του. Οι εικόνες όμως από το Ολυμπιακό κέντρο Πυγμαχίας στο Περιστέρι ήταν τουλάχιστον απογοητευτικές. Για τις ομιλίες και αυτά που ακούστηκαν εκεί δεν θα γράψω ούτε μισή λέξη. Ούτε για τις εικόνες που είδα με τους βουλευτές που αποχώρησαν από τον ΣΥΡΙΖΑ και ακολούθησαν τον Κασσελάκη στο νέο του εγχείρημα. Δεν ξέρω για όλους αλλά κάποιοι το έχουν μετανιώσει, λέω με το χέρι στην καρδιά. Το συνέδριο του Κασσελάκη ήταν αυτό που λέμε "μεταξύ συγγενών και φίλων". Ελάχιστος κόσμος. Κανένας ενθουσιασμός, μηδενικός παλμός. Πρόσωπα σκυθρωπά. Και το προβλέπω από τώρα.