Όταν η Ερευνητική Επιτροπή για το σκάνδαλο των αερόσακων Takata άρχισε να ξετυλίγει το κουβάρι της ντροπής, περιμέναμε -αν μη τι άλλο- αποκαλύψεις. Αντ' αυτού, παρακολουθούμε ένα θέατρο του παραλόγου, με πρωταγωνιστές υπουργούς, γενικούς διευθυντές και διευθυντές ΤΟΜ που, σαν κακοί ηθοποιοί, προσπαθούν με το ίδιο σενάριο στο χέρι να πείσουν το κοινό για την ακαταλληλότητα τους. Δεν ξέρουν, δεν είδαν, δεν τους είπαν και δεν άκουσαν τίποτα. Πιθανότατα ζούσαν σε άλλη χώρα και στο υπουργείο έκαναν τους τουρίστες. "Δεν ήξερα", "δεν ενημερώθηκα", "πρώτη φορά το ακούω". Αλήθεια; Σε ένα κράτος που υποτίθεται λειτουργεί, πώς γίνεται όλοι οι αρμόδιοι να πέφτουν από τα σύννεφα, ενώ χιλιάδες ζωές κινδύνευαν από ελαττωματικούς αερόσακους; Το σκάνδαλο Takata δεν είναι απλώς ένα τεχνικό λάθος. Είναι μια παγκόσμια τραγωδία που έχει στοιχίσει ζωές - δύο τουλάχιστον στην Κύπρο - εξαιτίας ενός προωθητικού υλικού που εκρήγνυται σαν χειροβομβίδα...