• Μια συνάντηση καρδιάς και μνήμης για όσους πήραν μαζί το πρώτο τους πτυχίο στη ζωή, τότε που η φαντασία οδηγούσε και η φιλία δεν είχε ημερομηνία λήξης Υπήρξε μια εποχή που η αυλή του σχολείου ήταν ολόκληρος ο κόσμος μας. Εκεί που τρέχαμε με κοντά παντελονάκια, γελούσαμε χωρίς φίλτρο και κάναμε όνειρα τόσο μεγάλα, που χωρούσαν άνετα μέσα σ' ένα τετράδιο. Το 1985 ήταν η χρονιά που η τελευταία σελίδα εκείνου του πρώτου κεφαλαίου έκλεισε και έκλεισε με χρώμα, νεανική αισιοδοξία και βλέμματα στραμμένα μπροστά. Σαράντα χρόνια μετά, τα βλέμματα αυτά γυρίζουν για λίγο πίσω. Όχι από λύπη, αλλά από ανάγκη. Για να ξαναβρούν τον εαυτό τους μέσα από τους ανθρώπους που τον είδαν να γεννιέται. Απόφοιτοι του 1985, δάσκαλοι της ζωής και της πράξης πλέον, έμποροι, επαγγελματίες, γονείς, παππούδες ή... "ειδικοί στην αποφυγή των emails", ετοιμάζονται να επιστρέψουν σε εκείνο το γνώριμο σχολικό προαύλιο. Όχι για να ξανακαθίσουν σε θρανία, αλλά για να...