Τι σημαίνει "βάρβαρος"; Η λέξη "βάρβαρος" στην αρχαία Ελλάδα είχε αρχικά ουδέτερη σημασία. Οι Έλληνες χρησιμοποιούσαν αυτή τη λέξη για να περιγράψουν όσους δεν μιλούσαν ελληνικά. Ο ήχος της ξένης γλώσσας ακουγόταν στα αυτιά τους σαν "βαρ-βαρ", γι' αυτό και γεννήθηκε ο όρος. Ποιοι θεωρούνταν βάρβαροι; Οι Έλληνες θεωρούσαν βάρβαρους όλους τους λαούς που δεν είχαν ελληνική γλώσσα και παιδεία. Αυτό περιλάμβανε Πέρσες, Αιγύπτιους, Θράκες, ακόμα και λαούς της Ευρώπης. Επίσης, μερικές φορές, οι Αθηναίοι αποκαλούσαν βάρβαρους ακόμα και τους Μακεδόνες λόγω της διαφορετικής τους διαλέκτου. Πώς εξελίχθηκε η σημασία της λέξης Αρχικά, ο όρος δεν ήταν προσβλητικός. Ήταν απλά περιγραφικός. Μετά τους Περσικούς Πολέμους, η λέξη απέκτησε αρνητική χροιά. Πλέον, βάρβαρος σήμαινε όχι μόνο "ξένος", αλλά και "λιγότερο πολιτισμένος". Παράλληλα, οι Έλληνες πίστευαν πως ο δικός τους πολιτισμός ήταν ανώτερος, λόγω της φιλοσοφίας, της τέχνης και της δημοκρατίας.