Θεσσαλονίκη αρχές της δεκαετίας του 1900, λιμάνι. Ένα πολύβουο μελίσσι στην καρδιά τού πιο εμπορικού σημείου της πόλης. Κόσμος πάει κι έρχεται μεταφέροντας εμπορεύματα με τα χέρια, με άλογα και κάρα, με καρότσια. Ξύλινα σκαριά κουβαλούν σιτηρά, είδη πρώτης ανάγκης, ξυλεία, υφάσματα και μπαχαρικά, έπιπλα, ρούχα και παπούτσια από την Ανατολή και τη Δύση. Από το χάραμα μέχρι να πέσει το σκοτάδι. Οι λιμενεργάτες, μαυρισμένοι από τον ήλιο και ιδρωμένοι από την αδιάκοπη εργασία, κάνουν μικρά διαλείμματα για ένα τσιγάρο και σιγοψιθυρίζουν "πρέπει κάτι να γίνει, δεν πάει άλλο". Το μεροκάματο μικρό, οι ώρες πολλές, η δουλειά σκληρή και το μποϊκοτάζ σφίγγει τη θηλειά στον λαιμό. Το 1910, λόγω των εντάσεων για την ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα, η Οθωμανική Αυτοκρατορία επέβαλε μποϊκοτάζ σε ελληνικά προϊόντα και πλοία, γεγονός που δημιούργησε σοβαρά οικονομικά προβλήματα στο εμπόριο και έφερε αναταραχή σε πολλά λιμάνια, ανάμεσα σε αυτά και της...