Προδημοσίευση από το αστυνομικό μυθιστόρημα "Ο Καιρός των Τρελών" του Σπύρου Λίτσα, που αναμένεται σύντομα στα βιβλιοπωλεία, από τις Εκδόσεις Αγγελάκη Ξέρω το σπίτι. Έχω βρει από καιρό καιτην κατάλληλη κρυψώνα. Έχω έρθει κι άλλες νύχτες εδώ, πολλές. Δεν κουβαλάω φλάουτο, για να µαγεύω µε τις νότες µου, ούτε χαµογελώ στους ξένους, γιατί πολύ απλά δεν µε βλέπει κανείς τους. Δεν θέλω να µε δουν, θέλω εγώ να τους βλέπω. Έχω σταθεί πολλές φορές στην κρυψώνα για ώρες. Άλλες φορές άδικα µέχρι την αυγή και άλλες φορές βλέποντας τη µικρή. Δεν κάνω κάτι. Παραµονεύω. Σαν τα όρνια στο βουνό. Περιµένω. Δεν αποφασίζω εγώ πότε θα απλώσω το χέρι κρατώντας το µαχαίρι. Κάθε φορά είναι το ίδιο. Διαλέγω πού θα χτυπήσω. Ξυπνώ και νιώθω πως είναι η κατάλληλη µέρα, δίχως να ρωτώ. Χτυπώ το βράδυ. Όπως τα όρνια. Ποτέ το πρωί. Χτυπώ εκεί που έχω βρει από καιρό και που έχω προετοιµάσει την κάθε λεπτοµέρεια. Όχι σαν τα όρνια, γιατί αυτά αφήνονται στην Τύχη και...