(Της Δέσποινας Παπαζαχαρία) Η νινιέ Δέσπω και η εγγονή που χαίρεται στη θύμηση της! Το νυχτέρι. Η νινιέ μας και η θεια Αριστίδινα η Ριμπατσιού ήταν πολύ αγαπημένες γειτόνισσες. Κουρασμένες και... οι δυο, εκείνα τα δύσκολα χρόνια, κάθονταν στην αυλή και έλεγαν τις κουβέντες, τις καλές του καημού μα και της χαράς! Δέκα παιδιά η νινιέ μας, η θεια Νάτσινα και τέσσερα αγόρια η θεία Αριστίδινα Ένα βράδυ αποφάσισαν να νυχτερεψουν... " Αμορ συνυφα'δα ας κάτσουμε να πλέξουμι , νυχτέρ , απόψι.." Έτσι μιλούσε η νινιέ μας, η πρόσφυγας από την Στράντζα της Α.Θρακης. Έτσι και έγινε στο σπίτι της Αριστίδινας. Έβαλαν τη λάμπα χαμηλά στο καρφί στο τζάκι και κάθισαν στην παρστια' με το πλέξιμο. Σκουφου'νια έπλεκαν, μαύρα και άραχνα , όπως η χειμωνιάτικη νύχτα και ο πυρομα'χος. Οι φλόγες απ' το τζάκι τις κρατούσαν στην αρχή ξύπνιες, μετά από λίγο τα μάτια άρχισαν να κλείνουν, τα κεφάλια τους να πέφτουν στον ώμο, οι κουβέντες έγιναν χασμουρητό... Ήρθε ο...