Του Δημήτρη Αναγνωστή* Αντίθετα με ό,τι συμβαίνει στον χώρο των επιστημών, της φιλοσοφίας ή των τεχνών, του λόγου ή της εικόνας, όπου η ιστορία διέσωσε τα ονόματα των εκατοντάδων, αν όχι και χιλιάδων προσωπικοτήτων που διακρίθηκαν (καθείς στον τομέα του), δεν γνωρίζουμε κανέναν ομόλογο του Αισώπου που έζησε στην εποχή του, είτε πριν είτε για πολλά χρόνια μετά. Υποθέτουμε πως θα υπήρξαν μερικοί παραμυθάδες που θα αφηγούνταν ίσως ιστορίες με ζώα. Πολλώ μάλλον που οι μυθολογίες πρωτόγονων λαών περιλαμβάνουν μύθους, π.χ., για τη φυλετική καταγωγή τους από συγκεκριμένα ζώα, μύθους όμως που ανήκουν στη θρησκευτική μάλλον πολύ σοβαρή σφαίρα. Μα κι αν υπήρξαν, δεν άφησαν πίσω τους ούτε λέξη ούτε ήχο ούτε έναν απόηχο για όσα είπαν ή έκαναν. Παρέμειναν αφανείς, η ύπαρξή τους ξεχάστηκε, χωρίς μια έκφραση, χωρίς αποτύπωμα, στον χώρο που έζησαν. Ο Αίσωπος όμως κατέλειπε και εικόνες και ήχους, που εμπεριέχουν τέτοια δυναμική ενέργεια ώστε να...