Ένα "κανονικό, άτακτο παιδί" που ονειρευόταν να γίνει ηθοποιός, ένας άνθρωπος γενναιόδωρος, με χιούμορ συχνά δηκτικό, και πολλά ακόμα που δεν γνωρίζουμε για τον Μάνο Χατζιδάκι. Για παράδειγμα, γράφει η Γιώτα Συκκά, πως, παρότι ξεκίνησε μαθήματα πιάνου από τεσσάρων ετών στην Ξάνθη με την Άννα Αλτουνιάν και συνέχισε τη μουσική εκπαίδευση στην Αθήνα της Κατοχής με τον Παλλάντιο, ονειρευόταν να γίνει ηθοποιός. Τα πρώτα χρόνια της Κατοχής δούλεψε εργάτης στο Φιξ, φορτοεκφορτωτής στο λιμάνι, υπάλληλος στο φωτογραφείο του Μεγαλοκονόμου, βοηθός νοσοκόμου, όμως ποθούσε έναν άλλο κόσμο. Ο Κάρολος Κουν τού είπε ότι δεν του ταιριάζει η υποκριτική και τον προέτρεψε να εμβαθύνει στη μουσική. Μεγάλη αδυναμία στον Χατζιδάκι είχε ο Γιώργος Ζαμπέτας ο οποίος έλεγε γι' αυτόν: "Ο Μανόλης σκληρός στη δουλειά του, θεριό αληθινό. Μα και γι' αυτό τον αγαπούσα και τον λατρεύω, την ψυχή μου δίνω για τον Μανόλη, να πέσω στη φωτιά για τον Μανόλη. Κύριος, άντρας...