Του Δρ. Νικόλαου Ιακ. Μαρκοζάνη* Πρόσφατο ταξίδι μου σέ ευρωπαϊκή πόλη μέ σημαντικά (σε ποιότητα καί ποσότητα) πανεπιστημιακά τμήματα ήταν η αφορμή νά ανακαλέσω στή μνήμη μου κάτι πού συχνά πυκνά σεβαστός μου καθηγητής στό πανεπιστήμιο, ευαισθητοποιημένος σέ θέματα ευταξίας, μάς έλεγε: "Εαν ποτέ επισκεφθείτε ξένο πανεπιστήμιο, απλώς θά γυρίσετε πίσω μέ κατάθλιψη". Κάτι τέτοιο, λοιπόν, συνέβη καί σέ μένα, γι' αυτό μοιράζομαι μαζί σας τίς σκέψεις μου. Δέν θά υπεισέλθω σέ λεπτομέρειες πού αφορούν τό εκεί εκπαιδευτικό σύστημα καί τίς εσωτερικές λειτουργικές διαδικασίες‧ ασφαλώς καί σέ αυτές υπερτερούν. Θά μείνω στά γενικά καί εξωτερικά χαρακτηριστικά, τά οποία, άν καί κάποιος θά μπορούσε νά αντιλέξει ότι δέν είναι δά καί τό σπουδαιότερο πράγμα, πιστεύω πώς αποτελούν σημαντικότατο παράγοντα, πού συμβάλλει στήν όλη εκπαιδευτική διαδικασία. Όντας υποστηρικτής τής αισθητικής τού κάλλους, είναι αδύνατον νά σταθώ ασυγκίνητος τόσο ενώπιον τού...