Γράφει ο Χρήστος Μπολώσης Τόχουμε πει πολλές φορές. Ο παλιός Ελληνικός κινηματογράφος ζει και βασιλεύει (άντε, ''προεδρεύει'' μη μας πουν και βασιλοχουντικούς), επειδή ακριβώς παρουσίαζε και σχολίαζε, με τον τρόπο του, την καθημερινότητα και την ελληνική ψυχοσύνθεση. Κορυφαίοι συγγραφείς, περιγράψανε καθημερινούς τύπους που τριγυρνούσαν ανάμεσά μας, τους βλέπαμε και ή τους σιχτιρίζαμε ή τους λατρεύαμε. Λατρεύαμε τη φτωχούλα Μανταλένα, αλλά μισούσαμε τον μοχθηρό σπιούνο (Δήμος Σταρένιος - Αρτέμης Μάτσας). Συμμετέχουμε στην αγωνιώδη προσπάθεια του Ορέστη Μακρή να παντρέψει τις τέσσερις κόρες του δια της μεθόδου του κανατιού, αλλά αντιπαθούμε σφόδρα τον Στέφανο Στρατηγό, που συμβουλεύει τον Ντίνο Ηλιόπουλο να εφαρμόσει τη μέθοδο του "στρίβειν δια του αρραβώνος". Συμπαθούμε τον υπουργό Μαυρογιαλούρο, ο οποίος υπήρξε θύμα του σάπιου περιβάλλοντός του, που τον είχε φυλακίσει στο χρυσό κλουβί του και δεν τον άφηνε να δει την πραγματικότητα...