Από τον Lemmy Περπατώντας χθες βράδυ στους κήπους του Ζαππείου -το Ολύμπιον Μέγαρον δηλαδή- είδα για μια ακόμα φορά τα κατορθώματα της κυβέρνησης: ένα Ζάππειο καραγιαπί και υπαίθριο πάρκινγκ ταυτόχρονα. Σιδεριές ολούθε που έκρυβαν τη θέα, μπροστά στην πύλη, τραπέζια, σκουπίδια, αμάξια. Ένα θέαμα που θα ταίριαζε βεβαίως σε εργοτάξιο στον Κηφισό, αλλά όχι στο πιο σημαντικό, μετά την Ακρόπολη, μνημείο της πρωτεύουσας. Χτισμένο από τον Χάνσεν ανάμεσα στους κήπους των ανακτόρων και τα ερείπια του ναού του Ολυμπίου Διός, το Ζάππειο με τους κήπους του -τους οποίους με έμπνευση και μεγάλη αγάπη η βασίλισσα Αμαλία έφτιαξε- ώστε η Αθήνα να αποκτήσει, μαζί με το καλλιμάρμαρο στάδιο, μέρος της αρχαίας αίγλης και να αποτελέσει ένα τοπόσημο αναβίωσης του αρχαιοελληνικού αθλητικού ιδεώδους, σήμερα είναι χώρος κατασκευών και έχει παραδοθεί στον θεό Μαμωνά, στον θεό του χωρίς όρια κέρδους. Όλα πουλήθηκαν. Και το Ζάππειο. Το ζήτημα αυτό είναι τόσο...