Του Χρήστου Μπολώση Το περασμένο Σάββατο, στο Πολεμικό Μουσείο, παρουσία του ΥΕΘΑ κ. Δένδια και με τη φιλική συμμετοχή του κορυφαίου μας Γιώργου Χατζηνάσιου, δόθηκε από τη Στρατιωτική Μουσική της Ανωτάτης Στρατιωτικής Διοικήσεως Υποστηρίξεως Στρατού συναυλία με αφορμή τη συμπλήρωση 200 χρόνων από της ιδρύσεώς της. Παρακολουθώντας την πολύ προσεγμένη δουλειά των μουσικών του Στρατού μας, θυμήθηκα μία βλακεία, από τις πολλές της εποχής σε όλα τα επίπεδα, που είχε εκτοξεύσει κάποιος, αμέσως μετά τη Mεταπολίτευση στo πλαίσιo της γενικής "ξεφτιλοποιήσεως" του Στρατού: "Οι στρατιωτικές μπάντες έχουν την ίδια σχέση με τη μουσική, που έχει ο φάντης με το ρετσινόλαδο". Να του πω μόνο αυτού του ξερόλα ότι τη δουλειά που κάνει μια απλή σάλπιγγα, ακόμα και σήμερα στην εποχή των drones, δεν μπορούν να την κάνουν μαζί δέκα συμφωνικές ορχήστρες, όπως βέβαια και μία μπάντα του Στρατού δεν προορίζεται για να παίξει μουσική μπαλέτου. Ο Ηρόδοτος το είχε...