Του δρος Απόστολου Κρητικόπουλου* Από τη δεκαετία του 1980 πολλοί Ελληνες αναλυτές, δημοσιογράφοι και στρατιωτικοί πίστεψαν πως η ίδρυση ενός ανεξάρτητου κουρδικού κράτους είναι ζήτημα χρόνου. Οτι η δράση του PKK (Partiya Karkeren Kurdistane, δηλαδή Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν) θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια σε διάσπαση της Τουρκίας, η οποία θα περιοριστεί σε μικρότερες οντότητες και θα πάψει να έχει την επιθετική της στάση απέναντι στην Ελλάδα. Πράγματι, η τουρκική κοινωνία αντιμετώπισε δύσκολες περιόδους, όμως τελικά ακολούθησε μια τελείως διαφορετική πορεία από αυτήν που ευχόμασταν ή φανταζόμασταν. Η Τουρκία δεν κατέρρευσε. Αντιθέτως, με τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν να ηγείται από το 2003 και μετά, κατάφερε να μετασχηματιστεί σε μία αναδυόμενη περιφερειακή υπερδύναμη. Επένδυσε στη θρησκευτική της ταυτότητα, ενίσχυσε τη στρατιωτική της παραγωγή, ανέπτυξε συμμαχίες με μουσουλμανικά κράτη και άρχισε να διεκδικεί ρόλο σε περιοχές...