Του Μανώλη Κοττάκη Κάθε φορά που ακούω έναν πρωθυπουργό, έναν πολιτικό αρχηγό, έναν υπουργό ή έναν βουλευτή να επικαλείται τις λέξεις "παθογένειες" και "διαχρονικά" για να δικαιολογήσει ένα σκάνδαλο ή μια αβελτηρία, αντιλαμβάνομαι ότι επιχειρεί να αποκρύψει την αποτυχία του παρόντος διά του παρελθόντος. Οι πολίτες γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο εκλέγουν νέες κυβερνήσεις, όμως. Για να εξαφανίζουν τις παθογένειες. Όχι για να μεταβιβάζονται από τη μία στην άλλη δίκην σκυταλοδρομίας. Όχι για να βλέπουν τις κυβερνήσεις να "δείχνουν" διαρκώς τους "προηγούμενους" για τα λάθη τους. Ούτε, βεβαίως, για να αποκτούν οι παθογένειες χαρακτήρα μόνιμο, πάγιο και διαχρονικό. Αν δεν αλλάζει τίποτε, ποιο το νόημα της εναλλαγής; Όλες οι κυβερνήσεις μεταπολιτευτικώς επικαλούνται τις παθογένειες, χωρίς εξαίρεση, για να "ξεπλένονται" από τις αμαρτίες τους. Όλες! Οι παθογένειες είναι η πιο διάσημη καραμέλα που "πιπιλούν" οι πρωθυπουργοί και οι κυβερνήσεις όταν...