Του Γιώργου Κ. Στράτου Αυτό που συμβαίνει στον αρχαιολογικό χώρο της Ακαδημίας Πλάτωνος είναι ταυτοχρόνως θλιβερό, εξοργιστικό, αποκαλυπτικό αλλά και συμβολικό του τρόπου με τον οποίο αντιμετωπίζουμε τα πολύ σοβαρά μας θέματα. Ως κράτος, κοινωνία και ο καθένας μας ατομικά, αποδεικνυόμαστε τραγικά ανεπαρκείς και ανίκανοι να τα εκτιμήσουμε, πολλώ δε μάλλον να τα διαχειριστούμε αξιοπρεπώς. Καταρχάς, να θυμηθούμε την ιστορία του τόπου και του ανθρώπου. Σε ένα ειδυλλιακό σημείο του Κολωνού, από τα πλέον πολυτελή προάστια των αρχαίων Αθηνών, δίπλα στις όχθες του Κηφισού, ο Πλάτων ίδρυσε την Ακαδημία του. Η περιοχή ήταν αφιερωμένη στον Αθηναίο ήρωα Ακάδημο, από αυτόν προήλθε και η ονομασία της. Ο Πλάτων, ως ο θεμελιωτής της φιλοσοφίας, κατατάσσεται ανάμεσα στις κορυφαίες παγκόσμιες προσωπικότητες ανά τους αιώνες. Μαθητής του Σωκράτη και δάσκαλος του Αριστοτέλη, με το έργο του άσκησε και ασκεί τεράστια επίδραση στη σκέψη μέχρι τις ημέρες μας.