www.culturenow.gr

Αφήνοντας πίσω το σκαμμένο ως τα σπλάχνα του Λαύριο, πας ολόισια, σαν να τραβάς με το πινέλο μια αφρισμένη γραμμή προς τα βαθυγάλαζα νερά του Κάβο Ντόρο. Μπροστά μας η Μακρόνησος. αυτό το μακρόστενο ξερονήσι, μου έμοιαζε πάντα σαν καράβι ακυβέρνητο, καταραμένο να βολοδέρνει με τ' αμπάρια του γεμάτα μνήμες ηρωισμού αλλά και βαναυσότητας. Πιο πέρα, στο άνοιγμα, η Τζια, με τα ρυτιδιασμένα καφετί......