In.gr

Μια λέξη πρωταρχικής σημασίας στο θρησκευτικό λεξιλόγιο των αρχαίων Ελλήνων είναι το επίθετο ιερός (λατινιστί sacer), το οποίο δηλώνει κατά κανόνα αυτόν που ανήκει ή τρόπον τινά σχετίζεται με τους θεούς, αλλά και αυτόν που τελεί υπό την προστασία του θεού. Το ουδέτερο γένος του επιθέτου, ουσιαστικοποιημένο, στον μεν ενικό (ιερόν) έχει την έννοια του τεμένους ή του ναού, στον δε πληθυντικό (ιερά)......