Η πρώτη σπίθα άναψε στο Παρίσι, εκεί όπου το ντεφιλέ του AWGE show ήταν μια τελετουργία αποκάλυψης. Ανάμεσα σε υφάσματα που φώναζαν "στυλ" και βλέμματα καρφωμένα στα catwalks, ακούστηκαν τα πρώτα αποσπάσματα του DON'T BE DUMB. Όμως ήταν το "pray4dagang" που έμεινε πίσω σαν απόηχος· ένα κομμάτι που διεκδικεί την προσοχή μας με συναισθηματικό εκρηκτικό φορτίο. Ο KayCyy ανοίγει τον δρόμο: στίχοι εσωτερικοί, σχεδόν εξομολογητικοί. Μιλάει για εκείνη την άβολη ενοχή, το πώς χωράει η φιλοδοξία δίπλα στην αγάπη; Τι αφήνεις πίσω για να φτάσεις ψηλά; Και γιατί οι κορυφές είναι πάντα τόσο μοναχικές; Και μετά μπαίνει ο Rocky. Με το βάρος ενός κόσμου που καταρρέει και τις νύχτες που σε πνίγουν πριν καν κοιμηθείς. Με τύμπανα βαθιά, μπάσα που σκάβουν το δέρμα και φωνές που αιωρούνται σαν φαντάσματα, εκθέτει τα πιο σκοτεινά δωμάτια της φήμης: τις θυσίες, την απομόνωση, τη μάχη να κρατηθείς άνθρωπος όταν όλοι γύρω σου θέλουν έναν ήρωα ή ένα προϊόν. Το...