Εάν προσπαθήσουμε να φανταστούμε μία mega-συναυλία της επόμενης δεκαετίας στο ΟΑΚΑ, την Πλατεία Νερού ή το Κλειστό Φαλήρου, πιθανότατα κινδυνεύουμε από overdose ενθουσιασμού - ένα φαντασμαγορικό μείγμα φυσικής και εικονικής πραγματικότητας φαίνεται να μας περιμένει στη γωνία, με απίστευτα ολογράμματα, διαφανείς LED οθόνες και διάφορα high-tech αξεσουάρ που θα κάνουν την όλη εμπειρία πιο γεμάτη, πληθωρική, μοναδική, αξέχαστη, όπως ακριβώς δηλαδή αποζητά ο σύγχρονος άνθρωπος από τις καταναλωτικές του συνήθειες. Άραγε, αυτή η τάση πρόκειται να απογειώσει τις συναυλίες ή να τις απομακρύνει τελικά απ' την ουσία της μουσικής και της ακρόασης; Υπάρχει κάποια "κόκκινη γραμμή" που πρέπει να προσέξουμε στη χρήση νέων τεχνολογιών, όπως π.χ. στην περίπτωση αναβίωσης καλλιτεχνών του παρελθόντος μέσω avatar; Και πώς, δεδομένων όλων αυτών, αλλάζουν οι απαιτήσεις που έχουμε από μία μεγάλη μουσική διοργάνωση, αλλά και οι συνήθειες του κόσμου που πλέον...