Γράφει ο Δημήτρης Καμπουράκης Πηγή: liberal.gr Προχωρώ κατά μήκος της μεγάλης παραλίας. Δεξιά μου είναι τα μαγαζιά, το ένα δίπλα στο άλλο, αριστερά μου η άμμος με τις ομπρέλες και τις ξαπλώστρες. Πιο δεξιά, αν το βλέμμα σου καταφέρει να διαπεράσει το δάσος των ομπρελών και το πλήθος των ανθρώπων που είναι αραγμένοι ή όρθιοι ανάμεσα στις ξαπλώστρες, θα δεις τη θάλασσα με το κυματάκι της. Σε ποια παραλία είμαι; Σε ποια περιοχή της χώρας; Δεν έχει σημασία το όνομα, αλλά η χάρη της. Η χάρη της, το λοιπόν, είναι 60 Euros. Βρέξει-χιονίσει, πιεις-δεν πιείς, φας-δεν φας, 60 Euros. Τα παραλιακά μαγαζιά έχουν διαφορετικά, συχνά γουστόζικα ονόματα. Υπάρχουν μπόλικα με συμβατικά όπως Hellios, Anemos, Aeolos ή Iliahtida, αλλά βρήκα και έναν Patatosporo, έναν Sifalio, ένα Gaidouragatho και μία Tramoudana. Προφανώς, ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία και τη φαντασία του ιδιοκτήτη, επινοείται και το όνομα του καταστήματος. Λογικό, εξάλλου αν ο τουρισμός...