© Αρχείο Ιστορικών Εγγράφων Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας της Ελλάδος - Εθνικό Ιστορικό Μουσείο Το φθινόπωρο του 1940 η Ελλάδα κάθε άλλο παρά ανέμελη ήταν. Ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος μαινόταν, οι Γερμανοί είχαν μπει στο Παρίσι και η κοινή γνώμη κατανοούσε ότι οι Ιταλοί -οι οποίοι είχαν ήδη καταλάβει την Αλβανία- μας έβλεπαν ως εμπόδιο για τα δικά τους επεκτατικά σχέδια. Άλλωστε ο τορπιλισμός της "Έλλης" (Δεκαπενταύγουστος του 1940) ήταν ακόμα νωπός στις μνήμες και όλοι ήξεραν σε ποιον άνηκε το επισήμως "άγνωστης εθνικότητας" υποβρύχιο που έφταιγε για τους εννέα νεκρούς. Παρ' όλα αυτά είχαμε ακόμα ειρήνη, οπότε η πρωτεύουσα συνέχιζε την κοσμική της ζωή, με τους Αθηναίους να συρρέουν στα θέατρα για να δουν τον "Πειρασμό" του Γρηγόριου Ξενόπουλου, τον "Πρωτευουσιάνο" ή την κατά Μαρίκα Κοτοπούλη "Μαντάμ Μποβαρί". Όμως μετά το "Όχι" του δικτάτορα Ιωάννη Μεταξά, τα πάντα ήρθαν τούμπα: οι Ιταλοί επιτέθηκαν, ο στρατός μας προωθήθηκε στην...