Η ρωγμή στο εθνικό υποσυνείδητο, που άνοιξε η παρατεταμένη ανορθογραφία διαχείρισης της εθνικής τραγωδίας των Τεμπών, λειτουργεί ως... πειρασμός συνεκτικού καλέσματος και για τις υπόλοιπες εθνικές παθογένειες. Η συσσώρευση φθοράς επιδεινώνει το κλίμα και τα συναισθήματα, και αποσυναρμολογεί περαιτέρω τον κοινωνικό ιστό, υπονομεύοντας τα λιγοστά ίχνη εμπιστοσύνης που έχουν απομείνει στην αδιαμεσολάβητη σχέση ανάμεσα στους πολίτες και το "σύστημα". Τα Τέμπη αποδεικνύουν και κάτι ακόμη. Τη συνειδησιακή αντοχή "αλεξίσφαιρων" ιδεών, θεωριών και πεποιθήσεων που ανθίστανται στην αναπόφευκτη φθορά κάθε συγκυρίας, και σπρώχνουν μπροστά το ανθρώπινο γένος. Στην κλασική Ελλάδα, ο Αριστοτέλης μπόλιασε τη σκέψη που ταξίδεψε στο διαρκές μέλλον της ανθρωπότητας, με την υπεραξία της έννοιας της αρετής. Μίλησε για την ηθική αρετή, η οποία αποκτάται μέσα από τη συνήθεια και την εξάσκηση, μίλησε και για τη διανοητική ηθική, μεθοδολογικοί σύμμαχοι της...