Σε μια Ελλάδα που άλλοτε μοιάζει να ξεχνά τις ρίζες της και άλλοτε μοιάζει να τις μπερδεύει με το σήμερα, το τραγούδι "Γλειφιτζούρια" της Lah Porella ανθίζει σαν βασιλικός στο πεζούλι μιας γιαγιάς που σε περιμένει με καφέ ελληνικό, κουλουράκια, μπορεί και γλειφιτζούρια, αλλά βασικά με καρδιά ανοιχτή. Ένα τραγούδι σαν καλοκαίρι σε αιγαιοπελαγίτικο χωριό: η βεράντα να βλέπει στο αλάτι και το απέραντο, η γιαγιά Ρηνούλα να "μαλώνει" γλυκά με βλέμμα-χαμόγελο, και κάπου εκεί ένα γιουκαλίλι να φτιάχνει μελωδίες από σκόρπιες λέξεις και αναμνήσεις. Γραμμένο στην Ερεσό της Λέσβου, με τον ήλιο να γέρνει πάνω στις αυλές και τον άνεμο να φέρνει μυρωδιές από δεντρολίβανο και αγιόκλημα, το τραγούδι μοιάζει με σελίδα από ημερολόγιο. Μια σελίδα γεμάτη φως, παιδικότητα, τρυφερότητα, ηλεκτρονική αύρα και νησιώτικο χώμα. Όλα συνυπάρχουν αρμονικά στο ηχητικό σύμπαν της Lah Porella, μιας δημιουργού που ξαναβρήκε τον εαυτό της μέσα από τη σιωπή, τις...