Αντικειμενικά μιλώντας, γνωρίζαμε ότι έχουμε μπροστά μας δύσκολη πίστα: Σάββατο απόβραδο, περίοδο αποκαλόκαιρου και η πόλη έβραζε πραγματικά από ενέργεια, έχοντας από τη μία την κορύφωση της αγωνίας για τους τελικούς του EuroBasket και από την άλλη μια σειρά από ανοικτά "μέτωπα" για να μετρήσουμε τις αντοχές μας μετά τις διακοπές - ανάμεσα σε αυτά, ξεχώριζε η πολυαναμενόμενη αποκάλυψη του φετινού Plissken στο γνωστό βιομηχανικό συγκρότημα της Πειραιώς 260. Μία αποκάλυψη για την οποία ήμασταν από πριν βέβαιοι ότι απαιτεί γερό στομάχι (και ακόμη πιο γερά πόδια), συνεπώς έπρεπε να κινηθούμε με τη σωστή στρατηγική. Να υπολογίσουμε τις κινήσεις και τις αντοχές μας. Κανονικά, το πρόγραμμα της δεύτερης -και καλύτερης, κατά τη γνώμη μας- ημέρας του Plissken Festival περιελάμβανε κοντά εννιά ώρες non stop μουσικής με κορυφαία όπως πάντα ονόματα, αλλά για πρώτη φορά όχι σε δύο, αλλά σε τρία διαφορετικά stages μέσα στο ακίνητο της Πειραιώς.