Η ILIA (γνωστή μέχρι πρότινος ως IOTA PHI) επιστρέφει με έναν ήχο που ζητά κάτι περισσότερο από το να εντυπωσιάσει, αλλά σαν να θέλει να ακούσεις τον εσωτερικό σου παλμό. Η παραγωγή του Μιχάλη Δέλτα στο track κινείται μινιμαλιστικά, σχεδόν τελετουργικά, σαν να έχει χτιστεί από την ανάσα και όχι από τις νότες. Synths σαν νέον που στάζει στην άσφαλτο, μικρά ρυθμικά μοτίβα που θυμίζουν μια καρδιά σε ανηφόρα, και φωνές να σκίζουν το σκοτάδι σαν μυστικά μηνύματα από ένα μέρος που χάσαμε. Οι στίχοι γίνονται καθρέφτης. Ένας άνθρωπος μπροστά σε μια οθόνη, μια πόλη που γυαλίζει περισσότερο απ' όσο ζει, κι όλοι γύρω δηλώνουν χαρούμενοι λες και το πιστεύουν. Κι ανάμεσα σε όλη αυτή τη θολούρα, μια φράση που επανέρχεται σαν αίτημα από το βάθος της ανθρώπινης ύπαρξης: "Κράτα με μόνο (για μια στιγμή) / τόσο μας μένει σε αυτήν τη γη"... Σαν να ζητά η ψυχή μια μικρή παράταση φωτός. Κι ύστερα το βίντεο: μια μικρή ομάδα ανθρώπων, μια "άτυπη" οικογένεια...