Του Γιώργου Κουμπαράκη* Μάλλον ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για την μνήμη. Μάλλον έρθει η ώρα να αναφερθούμε σε κείνη τη φωνή που ταξιδεύει από τα βάθη της γης ως τα βλέφαρα ενός παιδιού που διψά. Ήρθε μάλλον η στιγμή να πούμε για αυτήν την πρώτη λέξη του κόσμου και για την τελευταία προσευχή μιας γιαγιάς. Ρέει όπως οι ιστορίες των παππούδων μας - μέσα από ποτάμια που ξεχάσαμε και πηγές που δεν ακούγονται πια. Το νερό δεν ζητά - θυμίζει. Μας θυμίζει ποιοι ήμασταν όταν στεκόμασταν με δέος μπροστά...

Capital.gr   ·   πριν από 3 ημέρες 9 ώρες  ·