Υπάρχουν ημερομηνίες που ενώνουν εποχές χωρίς καν να χρειάζεται να το ζητήσει η Ιστορία. Η 3η Σεπτεμβρίου είναι μία από αυτές. Στην αυγή του 1843, τα πέταλα των στολών τρίζουν, οι αλυσίδες των αλόγων κουδουνίζουν στην ανηφόρα προς τα Ανάκτορα και μια πόλη φτωχή, σκονισμένη, αλλά ανυπόμονη, μαζεύεται έξω από το παλάτι για να ζητήσει κάτι απλό και δυσθεώρητο μαζί: κανόνες, θεσμούς, λογοδοσία. Εκατόν τριάντα ένα χρόνια αργότερα, σε μια αίθουσα ξενοδοχείου, ο αέρας μυρίζει αλλαγή· ένας άνδρας με τη δύναμη του συνθήματος θα αποπειραθεί να καρφιτσώσει πάνω στην ίδια ημερομηνία ένα νέο νόημα: εθνική ανεξαρτησία, λαϊκή κυριαρχία, κοινωνική απελευθέρωση, δημοκρατία. Δύο σκηνές, δύο Ελλάδες, μία ημερομηνία. Η πρώτη γέννησε Σύνταγμα. Η δεύτερη γέννησε ένα Κίνημα. Κι ανάμεσά τους, ο μακρύς δρόμος της πολιτικής ωρίμανσης, των προσδοκιών και των διαψεύσεων. Η 3η Σεπτεμβρίου του 1843 δεν ήταν μια προγραμματισμένη τελετή δημοκρατίας. Ήταν μια απόφαση...