Με το που αποκαλύφθηκε ότι η Αλγερινή "μητέρα" πέταξε το κοριτσάκι της στη θάλασσα, άρχισε ο χορός - ο εσμός μάλλον - των αλληλέγγυων στα social media, με στόχο να την απαλλάξει ηθικά από το έγκλημα. Να φορτώνει το έγκλημα της παιδοκτονίας... στην απάνθρωπη ελληνική Πολιτεία, επειδή δεν την είχε καταστήσει νόμιμη, παρότι η ίδια δεν είχε έλθει από κάποια εμπόλεμη ζώνη, ώστε να δικαιούται άσυλο. Και βέβαια τόση αλληλεγγύη να προσβάλλει τόσες άλλες παράνομες μανάδες που ζουν σε καθεστώς στέρησης, αλλά δεν πετάνε το παιδί τους στη θάλασσα. Άρχισαν και οι λογοτεχνικές αναφορές - παραπομπές στη "Φόνισσα" του Παπαδιαμάντη. Μόνο που η Φόνισσα, τυραννισμένη η ίδια από τη ζωή, σκότωνε τα κορίτσια για να τα προφυλάξει κατά τη γνώμη της από το βάρος της μελλοντικής δυστυχίας, τη φτώχεια, τον κατατρεγμό, τα βάσανα. Για τη Φόνισσα τα κορίτσια ήταν έξοδα αφού δεν έφερναν εισόδημα, άρα βάρος για την τότε κοινωνία και καταραμένα από γεννησιμιού τους...