Στη βαθιά συναισθηματική χώρα μας, όπου το θυμικό συχνά υπερισχύει της λογικής, η έννοια του ακτιβισμού αντιμετωπίζεται με κατανόηση - και, συχνά, με θαυμασμό. Είμαστε πρόθυμοι να αποδεχθούμε κάθε παραβατική συμπεριφορά, αρκεί να συνοδεύεται από μια ηθική επίφαση· να παρουσιάζεται ως αγώνας για ένα ανώτερο ιδανικό, ως μια ρομαντική προσπάθεια να "αλλάξουν τα πράγματα". Μόνο που, όπως αποδεικνύεται, ο ελληνικός ακτιβισμός πάσχει από ένα βασικό πρόβλημα: την απουσία ευθύνης. Ο ακτιβισμός, παγκοσμίως, υπήρξε μοχλός κοινωνικών αλλαγών. Με μια ουσιώδη διαφορά όμως: όχι ο ανέξοδος, επιπόλαιος και χωρίς συνέπειες ακτιβισμός. Όχι, δηλαδή, ο ακτιβισμός της "τσάμπα μαγκιάς". Ο ακτιβισμός που οδηγεί σε πραγματική κοινωνική αλλαγή δεν είναι ξέφρενο γιουρούσι ούτε παιχνίδι εντυπώσεων. Είναι οργανωμένος, με συνέπεια και αποδοχή του κόστους. Οι πραγματικοί ακτιβιστές αγωνίζονται εντός του συστήματος που θέλουν να αλλάξουν, αναλαμβάνοντας τις...