Εδώ και 20 μέρες εξελίσσεται μια απεργία πείνας ενός πατέρα θύματος των Τεμπών, στον Άγνωστο Στρατιώτη με αίτημα την εκταφή, ταυτοποίηση και εξέταση του πτώματος του παιδιού του, η τουλάχιστον ό,τι έχει απομείνει απ' αυτό. Και δεν έχω καταλάβει καλά τη στρατηγική και το σχέδιο των κυβερνώντων, αν υπάρχει. Θέλουν ν' αφήσουν να περάσει ο καιρός και να καταλαγιάσει η υπόθεση; Να πιάσουν τα κρύα και οι βροχές και ν' αναγκαστεί να φύγει ο πατέρας; Η μήπως να συμβεί το απευκταίο και να καεί η Αθήνα όπως το 2008; Γιατί αυτή η απραξία, στα όρια της νωθρότητας, είναι ανεξήγητη. Ναι μεν εξηγήθηκε ότι τέτοιο αίτημα εκταφής δεν υπήρξε εξαρχής και έγινε εκ των υστέρων, ναι μεν ειπώθηκε - και σωστά - ότι αυτό είναι θέμα της Δικαιοσύνης και ότι η κυβέρνηση αδυνατεί να παρέμβει, αλλά όλα αυτά έγιναν πολύ αργά κι αφού στο μεταξύ χάθηκαν οι εντυπώσεις. Στο μεταξύ κατακλυζόμαστε από αφόρητες κοινοτοπίες. Όλοι εξακολουθούν να λένε ότι σέβονται το δράμα...