Τα καλά νέα για σας παιδάκια, είναι ότι δεν θυμάμαι όλες τις ομορφιές που έχετε γράψει κατά καιρούς. Τα κακά νέα, είναι ότι οι πιο φαντασμαγορικές εξ αυτών δεν πρόκειται ποτέ να εγκαταλείψουν τη μνήμη μου. Βλέπε, για παράδειγμα, κάτι που διάβασα πριν από καμιά εικοσαριά χρόνια σ' ένα λαϊφσταϊλάδικο ένθετο της εποχής. Όπου κλαιγόταν ο συντάκτης, διότι είχε φάει την παραμύθα της "αναβάθμισης" για την περιοχή γύρω απ' τη Βαρβάκειο και είχε φροντίσει να ψωνίσει "και φτηνά και καλά" (δεν συγκράτησα αν επρόκειτο για αγορά ή πολυετές νοίκι) και ονειρευόταν τον επίγειο παράδεισο με ποδηλατόδρομους έβριγουεαρ (ήταν της μόδας τα ποδήλατα τότε, ύστερα ήρθαν τα πατίνια), παντοπωλεία με προϊόντα βιολογικά και μακροβιοτικά, καφέ με άμπιεντ μουσικές, φιλικά προς την ανάγνωση, γκαλερί, γκαλερί, γκαλερί, καλλιτεχνικά εργαστήρια για νέους δημιουργούς, ο κατάλογος δεν είχε τέλος. Και δεν έκατσε η φάση... Διότι το αόρατο χέρι της αγοράς άλλα είχε κατά...