Κάποτε, επί της πάλαι ποτέ βρετανικής αυτοκρατορίας, έλεγαν πως η Αγγλία αγκάλιαζε τόσο σφιχτά τους φίλους της που στο τέλος τους έπνιγε. Αυτό, ειδικά οι "Κύπριοι αδελφοί", δεν θα έπρεπε να το έχουν ξεχάσει. Και θα περίμενε κανείς από την έμπειρη κυπριακή πολιτική ηγεσία να είναι περισσότερο επιφυλακτική στις σχέσεις "στοργής" που αναπτύσσει με τη σημερινή (έστω και σε αποδρομή) αμερικανική αυτοκρατορία. Αναζητώντας, λοιπόν, την άκρη του νήματος για τη (μη) πόντιση του καλωδίου της ηλεκτρικής διασύνδεσης Κρήτης - Κύπρου - Ισραήλ και τη μετατροπή του έργου σε "γεφύρι της Άρτας" βρίσκει κανείς τη βαριά σκιά της Ουάσιγκτον η οποία, με καρότο (το μαστίγιο εξυπακούεται) την παροχή προστασίας, καθοδηγεί τα βήματα της κυπριακής ηγεσίας για την υπονόμευση του μεγάλου "project". Πριν συνοψίσουμε επιγραμματικά "τα πώς και τα γιατί" αυτής της πονεμένης ιστορίας (του καλωδίου) οφείλουμε να αναγνωρίσουμε τη μαύρη αλήθεια με την οποία ήρθαν...