Αγαπημένα μου golden boys, αδικημένοι μου μικροαστοί, φτωχοί μου προλετάριοι, λατρεμένες μου βιοπαλαίστριες το Σαββατοκύριακο αυτό εγκαινιάστηκε η μετάβαση στη "νέα κανονικότητα" της τιμωρίας και της καταστολής. Είδε απόειδε ο Κυριάκος, φασούλι το φασούλι δεν γεμίζει το σακούλι των δημοσκοπήσεων μέχρι τη ΔΕΘ, και περνά σε δραστικά μέτρα. Γιατί όπου δεν πίπτει λόγος, πίπτει ράβδος.. αγαπημένη φράση των μπανάλ δεξιών (οι σικάτοι δεν λέμε τέτοια). Καταφεύγει στις δοκιμασμένες συνταγές που πάντα συγκινούν τους μη σκεπτόμενους συντηρητικούς που θέλουν στα πάντα τάξη και έλεγχο. Απειλές για διαγραφές ατίθασων φοιτητών, απολύσεις ανυπάκουων δημοσίων υπαλλήλων, τιμωρίες για απείθαρχα παιδιά τα best of. Πολύ μπρουτάλ και νταήδες οι νέοι επικοινωνιολόγοι και συμβουλάτορες που βγήκαν μπροστά να σώσουν την κατάσταση. Μία παρατήρηση - φιλική συμβουλή: η σωστή φράση είναι "ον ου τύπτει λόγος ουδέ ράβδος". Σε πολύ ελεύθερη μετάφραση αν δεν μπορείς...