Στην Ίο πρωτοπήγα το '83. Τον προηγούμενο χρόνο είχα γνωρίσει τη Σαντορίνη, εκείνο το καλοκαίρι μ' έπιασε ο κολλητός μου ο Γιάννης και μου είπε: "Μην είσαι μαλάκας, σαν τον Μυλοπότα δεν έχει"! Χώρια η νυχτερινή ζωή στο νούμερο ένα φρικονήσι της Μεσογείου όλης, τίποτε καλύτερο για να σπαταλήσεις τη νεότητά σου. Όχι όπως τώρα, που ποστάρει στόριζ ο Πετράν στο Ίνσταγκραμ, παρέα με Γιάννη Λάτσιο... Τέλος πάντων, καλά να 'ναι οι άνθρωποι, ποιος είμαι εγώ που θα κάνω κουμάντο στα γούστα τους. Άλλωστε, η Ίος του εικοστού πρώτου αιώνα διαφημίζεται ως "μικρή" ή "άλλη" Μύκονος, οπότε λογικά συγκεντρώνει παρφουμέ κόσμο. Στα χρόνια τα δικά μου, πάλι, ήταν κάτι σαν μικρό Πορτομπέλο, και μπορούσες να βρεθείς στο "Friends" αγκαλιά με άλλα τριάντα άτομα να χορεύετε το "Gimme Shelter" ώσπου να χάσεις τη μπάλα. Ώσπου να φύγει η ψυχή απ' τα χείλη σου, σαν το χελιδονάκι... Στην Ίο μέναμε αρχικά στο κάμπινγκ της Σούλης που ήταν μια καταστροφή σκέτη, αλλά...