Ξέρεις τι μ' αρέσει πιο πολύ στην εποχή μας; Ότι δεν χρειάζεται να φοράς μάσκα για να κρυφτείς. Αρκεί να βάλεις ένα φίλτρο. Όχι αυτό που βάζεις στο πρόσωπο, αλλά στο μυαλό. Φίλτρο για να μη φαίνεται τι σκέφτεσαι, τι νιώθεις, τι είσαι στ' αλήθεια. Παλιά, οι άνθρωποι κρύβονταν πίσω από ψεύτικα χαμόγελα. Τώρα κρύβονται πίσω από εικόνες. Όλα φτιασιδωμένα, όλα "όμορφα". Και το χειρότερο; Το πιστεύουν κι οι ίδιοι. Μα τα φίλτρα δεν είναι μόνο στις φωτογραφίες. Μπαίνουν και στις σχέσεις. Υπάρχει το φίλτρο της ευγένειας - το φοράς όταν έχεις ανάγκη κάποιον. Το φίλτρο της αδιαφορίας - το φοράς όταν τον έχεις χρησιμοποιήσει. Και μετά, μόλις τελειώσει η χρησιμότητα, σβήνεις το νούμερο, πετάς τον άνθρωπο σαν παλιό μήνυμα. Και λες μετά: "Μα καλά, δεν θυμάται τι έκανα για εκείνον;". Θυμάται. Απλώς δεν τον βολεύει να θυμάται. Η αγνωμοσύνη είναι εύκολη, δε βαραίνει τη συνείδηση. Είναι σαν τη μάσκα μιας χρήσης. Τη φοράς, λες "ευχαριστώ φίλε μου", και...