Το πρόβλημα γενικότερα της Αριστεράς είναι ότι, σε αντίθεση με την κληρονομιά των κλασικών του μαρξισμού, χαρακτηρίζεται από θεωρητική ένδεια και διανοητική τεμπελιά. Όμως εάν δεν το κάνει η Αριστερά να προτείνει ένα επεξεργασμένο πολιτικό πρόγραμμα στηριγμένο σε γερές θεωρητικές βάσεις, δεν θα το κάνει κανείς για λογαριασμό της Σε μια εποχή σκληρού νεοφιλελευθερισμού, με πολέμους και γενοκτονίες, η ευρύτερη Αριστερά δείχνει να κοιμάται τον ύπνο του δικαίου, ενώ τα κινήματα την έχουν ξεπεράσει: τόσο το κίνημα των Τεμπών όσο και το κίνημα για την Παλαιστίνη. Αντίθετα οι εκπρόσωποι του Κεφαλαίου, οι οικονομικές και πολιτικές ελίτ που τις υπηρετούν έχουν σχέδιο, πρόγραμμα και όραμα και το υλοποιούν κατά γράμμα. Ο Πέτρος Λινάρδος Ρυλμόν στο βιβλίο του "Η Αριστερά τώρα ή ο δρόμος προς την ανασυγκρότηση" (εκδόσεις Νήσος) αναφέρει: "Αυτοί όλοι όχι μόνο δεν αποδέχονται να επιστρέψουμε σε εποχές κοινωνικών συμβολαίων και κοινωνικών κρατών...