Στο μεταίχμιο της σύγχρονης εποχής, όπου η επιστήμη και η τεχνολογία προοδεύουν αλματωδώς, ολοένα και πιό συχνά παρατηρείται το παράδοξο, όλο και περισσότεροι μορφωμένοι και, εκ πρώτης όψεως, λογικά σκεπτόμενοι άνθρωποι να παρασύρονται σε δοξασίες που αφήνουν τους κανόνες της λογικής και τα πορίσματα της επιστημονικής έρευνας. Η εμμονή σε δοξασίες όπως η αντίληψη περί επίπεδης Γης ή οι θεωρίες περί "χημικών αεροψεκασμών" δεν συνιστά πλέον γραφική εκτροπή, αλλά έκφανση ενός βαθύτερου υπαρξιακού και κοινωνικού φαινομένου. Πώς δύναται, άραγε, να ερμηνευθεί αυτή η προσκόλληση στο παράλογο; Ποικίλες μελέτες, μεταξύ αυτών και το έργο του Michael Shermer - The Believing Brain, 2011, καταδεικνύουν ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος έχει έμφυτη την τάση να ανιχνεύει πρότυπα και να αποδίδει αιτιακές σχέσεις ακόμη και σε τυχαία γεγονότα. Η εν λόγω γνωστική προκατάληψη, γνωστή ως αποφένια, εξυπηρέτησε εξελικτικά την ανάγκη για επιβίωση. Όπως αναδεικνύει...