Υπάρχουν άνθρωποι που, μόλις αποκτήσουν μια καρέκλα, νομίζουν πως απέκτησαν και στέμμα. Μόλις τους δώσεις λίγη εξουσία - είτε είναι δήμαρχος, είτε προϊστάμενος, είτε κάποιος με μια υπογραφή παραπάνω - μεταμορφώνονται. Ξεχνούν ποιοι ήταν χθες και αρχίζουν να φέρονται σαν να τους χρωστάει η κοινωνία ευγνωμοσύνη. Ξαφνικά, η πόρτα του γραφείου τους γίνεται θρόνος, το αυτοκίνητό τους προνόμιο, και η θέση τους "δικαίωμα" πάνω στους άλλους. Είναι εκείνοι που παραβιάζουν κόκκινα φανάρια, που παρκάρουν σε θέσεις ΑμεΑ, που απαιτούν προτεραιότητα παντού. Είναι εκείνοι που έχουν πάντα έτοιμη την ατάκα: "Ξέρεις ποιος είμαι εγώ;" Ναι, το ξέρουμε. Και ακριβώς αυτό είναι το πρόβλημα. Η εξουσία, μικρή ή μεγάλη, δεν φτιάχνει χαρακτήρες - τους ξεγυμνώνει. Αν μέσα σου έχεις ευγένεια, θα τη δείξεις ακόμη κι όταν κρατάς στα χέρια σου δύναμη. Αν όμως έχεις έπαρση, θα τη δείξεις μόλις σου δοθεί η πρώτη ευκαιρία. Γιατί για πολλούς, η εξουσία είναι καθρέφτης -...