Άγγελος Χρυσόγελος* Η συζήτηση για το δημογραφικό δεν είναι καινούργια. Ο γράφων θυμάται την κουβέντα για την "υπογεννητικότητα" ήδη από τη δεκαετία του '90, ο δημόσιος διάλογος για το ζήτημα όμως διέφερε σε σχέση με σήμερα. Αν σήμερα το δημογραφικό έχει αναγνωριστεί ως μια εθνική κρίση, στα χρόνια της ευημερίας των δεκαετιών 1990-2000 αντιμετωπιζόταν από τα κυρίαρχα κανάλια ενημέρωσης και ιδεολογίας με τρόπο συγκαταβατικό, συχνά περιπαικτικό. Στην καλύτερη περίπτωση υπήρχε μια υφέρπουσα αυταρέσκεια ότι οι λίγες γεννήσεις συμβάδιζαν με τον εκσυγχρονισμό της χώρας. Στη χειρότερη, οι σχετικές ανησυχίες αποδίδονταν σε εθνικιστική υστερία των "υπερπατριωτών" - οι οποίες σήμερα μάλλον έχουν δικαιωθεί. Δύο αντιλήψεις με ιδεολογικές προκαταλήψεις Ακόμα όμως και αν το δημογραφικό αναγνωρίζεται πλέον στις πρέπουσες διαστάσεις του, δεν σημαίνει ότι ο δημόσιος διάλογος γίνεται με μεγαλύτερη σοβαρότητα ή ειλικρίνεια. Αντίθετα, κυριαρχούν δύο...