Η πανίερη Ελληνική γλώσσα μας αποκαλύπτει με την υψίστης θεολογικής-εσωτερικής σημασίας λέξη Γενέθλια τα εξής: Γενέθλια: Γένεσις δηλαδή η αρχή η εκκίνηση το ξεκίνημα του Άθλου. Και γι αυτό το λόγο γράφεται με ένα ν. Δεν ετυμολογείται η λέξη Γενέθλια από την λέξη Γέννηση που γράφεται με δύο ν που όπως γνωρίζουμε νοηματοδοτεί την πράξη της γεννήσεως Άρα η θεολογική σημαντική των Γενεθλίων εννοιοδοτεί την πραγματική εσωτερική λειτουργία που ενεργοπoιείται κατά την εκάστοτε γέννηση μας, το ότι δηλαδή, η ψυχική μας εξέλιξη απαιτεί να επιτελέσουμε σε κάθε ενσάρκωση μας με επιτυχία τους αντίστοιχους πνευματικούς άθλους για την τελική μας αναγωγή. Και ποιοι είναι αυτοί οι άθλοι; Είναι όλα αυτά τα ηρωικά επιτεύγματα των πανανθρώπινων ελληνικών ηρωικών προτύπων που η πάνσεπτη Ελληνική μυθολογία μας παρέδωσε και που οι Έλληνες ακόμα και σήμερα οφείλουν να έχουν ως πνευματικά πρότυπα Του Ηρακλή του Οδυσσέα του Θησέα του Ιάσονα και απειροπληθών...