Αγαπητές αναγνώστριες και αγαπητοί αναγνώστες, κάπου εδώ θα ήθελα να διευκρινίσω ότι είμαστε από δύο χωριά χωριάτες. Στο κεφαλοχώρι της Αριστείας, αστραποβολάνε ομότιμες καθηγήτριες που αναδεικνύουν το μεγαλείο του έθνους, αόρατοι σκιτσογράφοι που υπηρετούν το μέτωπο της λογικής, δασύτριχοι συγγραφείς στρατευμένοι στον αγώνα κατά των αναρχοάπλυτων. Στον δικό μου τον συνοικισμό των Πλεμπαίων από την άλλη, δραστηριοποιούνται πρόσωπα που δεν έχουν γκαϊλέ με τα παραμυθάκια για την προκοπή και την πρόοδο της πατρίδος. Οι σκοπιές που αγρυπνούν τους καίνε και το μουσκεμένο φως του δρόμου. Οι υπόγειες διαδρομές που ακολουθούν οι πόθοι μας και το αληταριό του νου μας. Το ταπεινό, σιγανό, υπόκωφο ενίοτε μπλουζ της καθημερινότητας... Και κάνω ένα μπρέηκ εδώ, για να καταθέσω τα σοφά λόγια που μου είπε κάποτε ο μέγιστος σκιτσογράφος Γιάννης Καλαϊτζής, σε μια συνέντευξη για τη "Βαβέλ": "Βλέπεις σήμερα στην τηλεόραση έναν καλλιτέχνη που αντί να...